ارتباط غیر منتظره آرتریت پسوریازیس (PsA) با دیابت

 19ژانویه 2021- بیماران مبتلا به آرتریت پسوریازیس ممکن است بیش از جمعیت عمومی مستعد ابتلا به دیابت نوع 2 باشند. آرتریت پسوریازیس(PsA)، اغلب به شدت با اختلالات متابولیکی از جمله چاقی و دیابت مرتبط است و بیشترین شیوع آن در آمریکای شمالی است. بیماران مبتلا بهPsA به طور مداوم بیشترین خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را در مقایسه با جمعیت عمومی و حتی بیماران مبتلا به پسوریازیس کف دست و پا[1] نشان می دهند. دانشمندان خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را در افراد مبتلا بهPsA ، مکانیزم این ارتباط و اثرات درمانهای سیستمیک PsA را بر حساسیت به انسولین به دقت بررسی کرده اند.

محققان مسیرهای اساسی متفاوتی را کشف کردند که PsA را به دیابت نوع 2 مرتبط می کند. گفته شده است که سیتوکین ها، و بخصوص TNF-α، ممکن است یکی از عوامل اصلی این رابطه باشند. سیتوکین ها مقاومت به انسولین را القا می کنند و بیان ترانسپورتر نوع 4 گلوکز (GLUT-4) را سرکوب می کنند، پروتئینی که به گلوکز اجازه می دهد وارد بافت چربی و سلولهای عضلانی شود. TNF-α، به طور خاص در عضلات بیماران با مقاومت به انسولین و دیابت غیر وابسته به انسولین به مقدار زیاد یافت می شود. این حضور نشان می دهد کهTNF-α در پاتوژنز مقاومت به انسولین نقش دارد. آدیپوکین ها، -گروه دیگری از سیتوکین ها-، ممکن است در ارتباط بین PsA و دیابت نوع 2 نقش داشته باشند. آدیپونکتین که نوعی آدیپوکین است، هم خاصیت ضد التهابی دارند و هم افزایش دهنده ی حساسیت به انسولین هستند. با توجه به اثرات روشهای درمانی سیستمیک، مشخص شد که برخی از کلاسهای دارویی مورد استفاده در درمانPsA ، اثرات بدتری بر سطح گلوکز خون یا حساسیت به انسولین دارند.

گلوکوکورتیکوئیدها که در حساسیت به گلوکز و توانایی ترشح انسولین دخالت می کنند، باعث دیابت ناشی از استروئید می شوند. محققان دریافتند که بیماران مسن با سطح HbA1c بالا و نرخ برآورد شده ی فیلتراسیون گلومرولی (eGFR) پایین، در هنگام مصرف گلوکوکورتیکوئیدها در معرض بالاترین خطر ابتلا به دیابت ناشی از استروئیدها، قرار می گیرند. علاوه بر این، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی یاNSAID های که معمولاً به بیماران مبتلا به PsA داده می شود با افزایش بیماری عروق کرونر و خطر بیماری کلیوی همراه است. بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شانس بیشتری برای ابتلا به بیماری عروق کرونر دارند. بنابراین،NSAID ها تأثیر منفی دارند و انتظار می رود که تجویز و استفاده از آنها برای این بیماران محدود شود. گزینه های ایمن تر برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و PsA شامل متوترکسات، لفلونومید، سولفاسالازین، آپرمیلاست، آنتی اینترلوکین17 و آنتی اینترلوکین12/23 می باشند. عوامل مهار کننده ی TNF-α تا شش ماه نتایج مثبتی را نشان دادند و با کنترل قند خون و کاهش مقاومت به انسولین در ارتباط بودند.

با بررسی پارامترهای این رابطه، مطالعه قبلی تفاوت بین بیماران زن و مرد مبتلا به PsA و خطر پیشرفت دیابت را تجزیه و تحلیل کرد. شیوع دیابت در زنان 18.7 درصد (95٪ CI ، 1.02تا 2.52)و در مردان 11.2 درصد (95٪ CI ، 0.42تا 1.22) گزارش شد. این مطالعه ثابت کرد که زنان در معرض خطر بیشتری هستند که نشان می دهد آنها کاندیدهای بهتری برای غربالگری دیابت هستند. همچنین مشاهده شد که در زنان میزان رسوب گلبول های قرمز(ESR) ، شاخص توده بدنی(BMI)  و تعداد مفاصل حساس، نسبت به مردان بیشتر است، که این مشاهدات را توضیح می دهد. در یک مطالعه دیگر، بیمارانی که فعالیت بیماری در آنها افزایش یافته بود، ارزیابی شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که بیمارانی با تعداد بیشتری مفاصل حساس) 95 درصد CI، 1.08 تا 2.18) و ESR بالاتر(95 درصد CI، 1.03 تا 1.41)، دارای بالاترین خطر برای ابتلا به دیابت هستند. یک مطالعه مقطعی در مورد زمان شروع و ارتباط آن با دیابت تحقیق کرد. نتایج نشان داد که در بیماران با پسوریازیس دیرهنگام (شروع بیماری پس از 40 سالگی) ، خطر ابتلا به دیابت نوع 2 به طور قابل توجهی بیشتر است(95 درصد CI،1.9 تا 12.4).

در تمام این مطالعات مشاهده شد که شیوع دیابت نوع 2 در بیماران مبتلا بهPsA  به طور قابل توجهی بالاتر است. بیمارانی که سطح فعالیت بالاتری از بیماری دارند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت نوع 2 هستند. غربالگری زودهنگام بیماران مبتلا به PsA برای دیابت نوع 2 مفید خواهد بود. التهاب، اختلالات متابولیکی، روشهای درمانی سیستمیک و حتی عوامل خطرزا مانند چاقی و کم تحرکی، دلایلی برای رابطه ی بین PsA و دیابت نوع 2 هستند. بیماران مبتلا به PsA و دیابت نوع 2 تشویق می شوند که بر روی سه هدف اصلی تمرکز کنند: کنترل وزن، رژیم غذایی و ورزش. این اجزا می توانند به کاهش مقاومت به انسولین کمک کرده و به طور قابل توجهی سطح قند خون را کاهش دهند و مدیریت PsA و دیابت نوع 2 را بهبود بخشند.

بطور خلاصه :

•         در بیماران مبتلا به PsA به دلیل مکانیسم های بیماریزایی خاص سیتوکین ها مانندTNF-α و آدیپوکین ها، خطر ابتلا به دیابت نوع 2 افزایش می یابد.

•         گلوکوکورتیکوئیدها وNSAID ها شرایط بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 وPsA  را بدتر می کنند.

•         زنان مبتلا بهPsA ، بیمارانی که فعالیت بیماری PsA در آنها افزایش یافته است، و بیمارانی که پسوریازیس در آنها در سنین بالاتر آغاز شده است، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت نوع 2 هستند.

•         کنترل وزن، رژیم غذایی و ورزش، برای کنترل دیابت نوع 2 و PsA توصیه می شود.

منبع:

http://www.diabetesincontrol.com/unexpected-link-between-psoriatic-arthritis-psa-and-diabetes/